تعامل کارگردان با فیلمبردار و طراح صحنه سبب ساخت دنیا یک فیلم می گردد - تور استانبول

فرید طهماسبی فیلمساز و فیلمبردار سینما که در سینمای کوتاه و بلند فعالیت دارد، درباره تفاوت فیلمبرداری در مدیوم بلند سینمایی و کوتاه، به پانا گفت: همان طور که فیلمسازی در فیلم کوتاه و بلند فرق دارد و به آن متفاوت نگاه می نمایند، در فیلمبرداری هم همان اتفاق می افتد. بعضی فکر می نمایند کار در فیلم کوتاه، کاری نیمه حرفه ای یا آماتور است ولی در واقع اینگونه نیست و عملاً تفاوتی در وجه هنری فیلم بلند و کوتاه و بعلاوه کیفیت تصاویر وجود ندارد و همان طور که ممکن است فیلم بلندی، بی کیفیت ساخته گردد، یک فیلم کوتاه بی کیفیت هم ساخته می گردد. بنابراین برای من به شخصه این تفاوت از نظر کیفیت مطرح نیست و کیفیت و وجه هنری هیچکدام از مدیوم ها نسبت به دیگری فزونی ندارد.

تفاوتی در کیفیت و وجه هنری سینمای بلند و کوتاه وجود ندارد

وی با بیان اینکه فیلم های کوتاه ایرانی از نظر کیفیت در سطح بالایی هستند و در دنیا می درخشند، اظهار کرد: معتقدم کار فیلمبرداری در سینمای بلند و کوتاه هر کدام دارای زیبایی های منحصربه خودشان است و وقتی من کاری را قبول می کنم، سعی می کنم آن کار را به برترین شکل ممکن در خدمت فیلمنامه کار و فضاسازی آن انجام دهم و به همین علت است که نه فقط فیلم بلند، بلکه فیلم کوتاه هم کار می کنم.

برنامه ریزی برای فراوری منظم مهمترین تفاوت فیلمبرداری آثار کوتاه و بلند است

طهماسبی با اشاره به یکی از تفاوت های فیلمبرداری آثار بلند و کوتاه، شرح داد: از نظر شکل اجرایی و زمان بندی کار، مسلماً به علت اینکه با دو نوع متفاوت از سینما مواجهیم، فیلمبرداری هم متفاوت می گردد و البته بیشتر از اینکه در فیلمبرداری این تفاوت دیده گردد، در برنامه ریزی برای فعالیت های کل گروه و نه تنها به فیلمبرداری، این تفاوت بروز می نماید. همین نکته است که کار در فیلم بلند را سخت تر می نماید که برنامه ریزی و فراوری منظم تر و بیشتری می طلبد و ما اگر می بینیم در فیلم های بلند، کیفیت کمتر است به این علت است.

یک فیلم با تعامل کارگردان با فیلمبردار و طراح صحنه ساخته می گردد

وی درباره تعامل با کارگردان و دیگر عوامل گروه برای فیلمبرداری اثر گفت: قصد دارم به نکته ای اشاره کنم؛ اینکه در ایران نگاه به کارگردانی اشتباه است و خیلی ها فکر می نمایند کارگردان کسی است که فیلم را می سازد و صاحب تمام و کمال فیلم است، در صورتی که این نگاه در سینمای دنیا و حتی آدم های پیروز وجود ندارد! در سطح بالای سینمای دنیا، در واقع کارگردان ها، هنرشان را صرف انتخاب آدم های درست برای ساخت یک فیلم می نمایند تا دنیای که دوست دارند، با مشارکت و همفکری یکدیگر بسازند. در تجربه کاری من هم زمانی که کارگردان با منِ مدیر فیلمبرداری و طراح صحنه تعامل بیشتری داشته و زمان بیشتری برای پیش فراوری صرف کردیم تا دنیای را بازبینی کنیم، پیروز تر بوده است.

در سطح بالای سینمای دنیا، کارگردان ها، هنرشان را صرف انتخاب آدم های درست برای ساخت یک فیلم می نمایند تا دنیای که دوست دارند، با مشارکت و همفکری یکدیگر بسازند.

مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی مامان تاکید نمود: درست کردن دنیا یک فیلم، چیزی نیست که تک نفره و تنها به وسیله کارگردان اتفاق بیفتد و اگر چنین اشتباهی صورت گیرد، اکثراً از سوی کارگردان های آماتور خواهد بود.

وی که فیلم کوتاه من روباه ام را در کارنامه فیلمسازی خود دارد، درباره صندلی سینمای کوتاه ایران به پانا گفت: جامعه ایران درگیر یکسری مسائل جامعه شناختی شده است و هنر هم می تواند درگیر در این قضیه گردد؛ پتانسیل های زیادی وجود دارد اما به علت ساختار اشتباهی که حاکم است، همه چیز خسته نماینده می گردد. سخنم را ببا ذکر مثالی شرح می دهم؛ من با دانشجویان دانشگاه فیلم بابلزبرگ آلمان به سبب کار روی مستند بوم سیاه در برلین آشنا شدم و همچنان ارتباطم را با آنها حفظ نموده ام. این دانشجویان طی دو سال، کارهای بسیاری انجام داده و در راستا کاری خود پیشرفت نموده اند اما این در حالی است که ما به دلایل مالی، سختی های فراوری فیلم، کمبود حمایت ها و اساساً صندلیی که هنرمند در جامعه ندارد، نتوانستیم کاری انجام دهیم. این موضوع سبب شده وقتی سال جاری فیلمبرداری فیلم کوتاهی را برعهده دارم -چون کار در فیلم کوتاه به علت گرانی هزینه ها بسیار سخت شده است- تجهیزاتش یک سوم فیلم کوتاهی است که سه سال پیش فیلمبرداری می کردم!

محدودیت های مالی و کمبود حمایت ها سبب پسرفت فیلمسازها شده است

طهماسبی اضافه کرد: منِ فیلمبردار که می توانم بیان سینمایی ام را با ابزار تازه به روز کنم، حالا با این شرایط محدودتر می شوم و این به نوعی، پسرفت محسوب می گردد. بنابراین فیلمسازها کارشان سخت تر است برای اینکه دامنه خلاقیت شان محدودتر می گردد. البته خیلی از آنها هم هستند که خودشان را گول می زنند و می گویند در محدودیت پیشرفت حاصل می گردد!

وی توضیح داد: از دیگر عواملی که سبب درجا زدن و عقب ماندن فیلمسازهای ایرانی شده، مساله بیماری کرونا است. من به شخصه دوست دارم از کاری که انجام می دهم لذت ببرم و به اسم شغل به فیلمبرداری نگاه نکنم اما این اتفاق نمی افتد و حمایت هایی که نیست، اذیت نماینده است.

طهماسبی گفت: قبل از کرونا، با یک شرکت فیلمسازی در ارمنستان صحبت کردم تا فیلمی بسازم و قرار بود نیمی از پروژه به وسیله شرکت ارمنستانی و نیمی دیگر را در ایران در پی سرمایه گذار بگردم و فیلمم را بسازم اما به مدت چندین ماه به هر دری زدم بسته بود! و این در حالی رخ داد که نامه رسمی از شرکت فیلمسازی ارمنی را در دست داشتم که قول همکاری در نامه داده بود. این موضوع نشان می دهد فیلمسازی در ایران مهم نیست و فیلم هایی که ساخته می شوند با خون دل و سرمایه شخصی فیلمسازها به ثمر می رسند. این رویه سبب شده که تعداد زیادی از فیلمسازهای مستعد از فیلمسازی باز بمانند.