بهترین و ضعیف ترین فیلم های هدیه تهرانی؛ ستاره ای که زود غروب کرد - تور استانبول

کارنامه بازیگری هدیه تهرانی فراز و فرودهای زیادی دارد. هم می­ توان ردپای فیلم­ های مهم اجتماعی را دید، هم سراغ کمدی­ های گیشه ­پسند را گرفت. با اینکه اولین فیلم های هدیه تهرانی در سینما بسیار جلب توجه کرد و نامش را خیلی زود به عنوان یک چهره نوظهور سرزبان ها انداخت، اما هر چه گذشت ستاره او در سینمای ایران کم فروغ تر شد. در ادامه نگاهی به مهم ترین فیلم های این بازیگر داریم و چند فیلم ضعیف او در سال های اخیر را هم آنالیز قرار نموده ایم.

بهترین فیلم های هدیه تهرانی

شوکران

کارگردان: بهروز افخمی

هدیه تهرانی قبل از ساخت شوکران در دو فیلم دیگر بازی نموده بود ولی هنوز عموم مردم با نام و چهره اش آشنایی نداشتند. شوکران یک سکوی پرتاب عظیم برای تهرانی بود. با این فیلم، مردم با این بازیگر تازه وارد آشنا شدند و نام هدیه تهرانی به عنوان بازیگری قابل در میان سینمادوستان می­ پیچد.

شوکران در تاریخ فیلم­ های اجتماعی سینمای ایران فیلم مهمی است. این فیلم در زمان اکرانش بسیار دیده شد و نظر مثبت منتقدان و مخاطبان را به همراه داشت. تهرانی با آن سیمای خونسرد به خوبی در نقش زنی قربانی که دنبال انتقام است بازی کرد. چهره و سبک بازی او بسیار به این نقش می آمد و هوشمندی افخمی در بازی دریافت از تهرانی، از نقاط قوت فیلم به شمار می رفت. نقشی جسورانه که تا به حال مانندش را در سینما نداشتیم و این بازیگر توانست جهت جدیدی را در سینمای ایران باز کند. شوکران یاری زیادی به دیده شدن تهرانی کرد. پس از این فیلم نام تهرانی به عنوان یک بازیگر توانا مطرح و او ایفاگر نقش های متعددی در فیلم های سینمایی شد.

قرمز

کارگردان: فریدون جیرانی

پس از پیروزیت شوکران در اکران، حالا همه نگاه ها به هدیه تهرانی و فیلم های بعدی اوست. قرمز فیلم پرسروصدای دیگر آن سال هاست که به کارگردانی فریدون جیرانی ساخته شد. فیلم، داستان عشق بیمارگونه یک زوج را روایت می نماید. تهرانی با بازی در نقش هستی مشرقی به خوبی نقش زنی رنج دیده و محزون در یک رابطه زناشویی را نشان می دهد.

تهرانی همانند شوکران نقش پرستاری را بازی می نماید که در مواجهه با مردان زخم خورده و آسیب دیده است. بازی تهرانی در چنین نقش هایی در سینمای آن روزها به یک رویه تبدیل شد و کارگردانان برای سپردن نقش های این چنینی به سراغ تهرانی می رفتند.

تهرانی در کنار محمدرضا فروتن در قرمز بازی قابل قبولی دارد و از ارکان پیروزیت فیلم در گیشه به حساب می آید. قرمز همچون شوکران جزء پیروز ترین فیلم های سینمایی ایران در گیشه است که عموم مردم ارتباط خوبی با آن برقرار کردند. همچنین منتقدان هم از فیلم و بازی تهرانی تمجید کردند و تهرانی توانست نظر منتقدان و مخاطبان عام را به خود جلب کند.

دست های آلوده

کارگردان: سیروس الوند

دست های آلوده در زمان ساخت و اکرانش تمام ویژگی های یک فیلم جذاب و تماشاگرپسند را داشت. یک درام هیجان انگیز که در دلش مثلث عشقی شکل می گرفت و روابط میان بازیگران و داستانش جذاب از کار درآمده بود. فیلم چهار شخصیت اصلی داشت که بازی هدیه تهرانی به عنوان یکی از شخصیت ها، بر جذابیت فیلم می اضافه نمود.

دست های آلوده تمام عناصر لازم برای دیده شدن را داشت. از ستاره های سینما استفاده می کرد و داستانی جذاب برای روایت داشت. این فیلم با بازی خوب بازیگرانش فیلمی جوان پسند و به روز بود که با تکیه بر قابلیت های بازیگرانش، به خوبی دیده شد و جزء پیروز ترین فیلم های ایرانی در زمان خودش به حساب آمد. هدیه تهرانی به عنوان ستاره آن روزهای سینما، در هر فیلمی که بازی می کرد می درخشید و فیلم هایش گیشه خوبی داشتند.

کاغذ بی خط

کارگردان: ناصر تقوایی

کاغذ بی خط را باید در کارنامه بازیگری تهرانی یک نقطه عطف دانست. او که تا پیش از این فیلم، بیشتر در فیلم های گیشه پسند بازی نموده بود، حالا با قرار دریافت در مقابل دوربین ناصر تقوایی، فیلمی خاص با شمایل روشنفکرانه را بازی کرد.

کاغذ بی خط را باید یکی از بهترین فیلم های تهرانی دانست. او در این فیلم، بار اصلی فیلم را به دوش می کشد و به خوبی از عهده نقشش برآمده است. کمتر فیلمی تا آن موقع با این قدرت روزمرگی­ ها و چالش ­های پیش­ روی یک زن خانه­ دار را نشان داده بود. کاغذ بی­ خط نظر مثبت منتقدان را به دنبال داشت و موجب تثبیت صندلی تهرانی در سینمای اجتماعی شد. فیلمِ تقوایی در آن موقع از معدود فیلم ­هایی بود که دغدغه­ های یک زن خانه­ دار را محور قرار داد و تهرانی هم به خوبی از پس نقش رویا در فیلم برآمد.

تهرانی با بازی کاغذ بی خط مهر محکمی برای اثبات توانایی هایش در سینما زد. بازی کردن در بعضی فیلم های گیشه پسند، انتقاد بعضی منتقدان را به سبک کاری این بازیگر متوجه نموده بود، ولی کاغذ بی خط و کار کردن با کارگردان صاحب نامی مثل تقوایی نشان داد که تهرانی پتانسیل و قابلیت های زیادی در سینما دارد. تهرانی با ظاهری شبیه به زنان طبقه متوسط شهرنشین، برای سال ها بخشی از مطالبات این طبقه اجتماعی را در فیلم­ هایش نمایندگی کرد. زنانی سرخورده که در رسیدن به هدف هایشان ناکام مانده اند و نتوانسته اند توانایی ها و استعدادهای شان را در زندگی نشان دهند.

خانه ای روی آب

کارگردان: بهمن فرمان آرا

خانه ای روی آب دومین فیلم بهمن فرمان آرا در سال 1380 است و به لحاظ سوژه و مضمون جزء فیلم های متفاوت و مهم سینمای ایران به شمار می رود. تهرانی در این فیلم هم بار دیگر نقش زنی آسیب دیده در رابطه با مردان را بازی می نماید. با این وجود، تهرانی به خوبی از پس ژاله تیرانداز برمی آید و حضورش به پیشبرد داستان و باورپذیر کردن مسائل شخصیت اصلی فیلم با بازی رضا کیانیان یاری می نماید.

خانه ای روی آب به معضلات شخصیتی و مسائل روحی یک پزشک می پردازد که نقد هایی اجتماعی را هم به دنبال دارد. فیلم در نگاهی کلی نگاهی انتقادآمیز به روابط میان آدم ها و مسائل اخلاقی جامعه دارد. تهرانی با وجود اینکه نقش مکمل را در این فیلم برعهده دارد، توانسته کامل کننده بخشی از مسائل و بدبختی های شخصیت اصلی فیلم، دکتر رضا سپیدبخت باشد.

فیلم بهمن فرمان ­آرا حرفهای زیادی برای گفتن داشت و توانست نظر مساعد مردم و مخاطبان را جلب کند. تهرانی در اوایل دهه هشتاد روزهای خوبی را پشت سر می­گذاشت. تهرانی هم با بازی در فیلم­ های تقوایی و فرمان ­آرا، در میان منتقدان و مخاطبان جدی سینما صندلی ویژه­ ای پیدا کرد و هم با بازی در فیلم­ های عامه­ پسند، در میان تماشاگران عامه هم محبوبیت داشت.

چهارشنبه سوری

کارگردان: اصغر فرهادی

بازی در فیلم چهارشنبه سوری اصغر فرهادی اوج توانایی و شکوفایی تهرانی است. چهارشنبه سوری یک اتفاق مهم و خاص در کارنامه بازیگری هدیه تهرانی است و او را بیش از پیش در کانون توجه قرار داد. تهرانی در اوج تجربه و پختگی به چهارشنبه سور رسید و یکی از ماندگارترین نقش ­هایش را در یکی از مهم ­ترین فیلم ­های سینمای ایران بازی کرد.

او نقش زنی شکاک، افسرده ­حال و زودرنج را در قالب نقش مژده بازی می­ کند که در برابر رفتارهای شوهرش مستأصل شده است. مژده نسبت به رفتار و کارهای شوهرش حساس است، احساس می­ کند به او خیانت شده ولی توانایی ثابت کردن چیزی را ندارد و همین سرآغاز سرخوردگی و در خود فرورفتن­ هایش است. تهرانی بار دیگر در قالب نقشی از زنان طبقه متوسط جامعه فرو رفت و بخشی از دغدغه­ ها و چالش­ های آن ها را پیش چشم سینمادوستان گذاشت.

سکانسی که مژده می­ خواهد به وسیله دریچه حمام صدای زن همسایه را بشنود و در مواجهه با خواهرش، درمانده و کلافه گریه می ­کند به خوبی اوج استیصال و درماندگی یک زن را در زندگی مشترک نشان می­ دهد. تهرانی به واسطه بازی در این نقش، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را برای خود کرد و بار دیگر مهر تأییدی بر توانایی ­هایش زد.

بازی در نقش مژده در چهارشنبه سوری شاه بیت بازی های تهرانی است. تصور پیروزیت این فیلم بدون بازی درخشان تهرانی کاری سخت است. تهرانی در این فیلم چند پله از دیگر فیلم هایش جلوتر است و بیننده را به خوبی با چالش های یک زن درمانده همراه می نماید. این بازیگر در چهارشنبه سوری لحظات درخشانی زیادی دارد که نشان می دهد یک کارگردان کاربلد چگونه می تواند توانایی های یک بازیگر را به فعلیت برساند.

هفت دقیقه تا پاییز

کارگردان: علیرضا امینی

هدیه تهرانی در هفت دقیقه تا پاییز در قالب مادری داغدار و سوگوار می رود و مسائل روحی یک مادر پس از دست دادن فرزند را نشان می دهد. هفت دقیقه تا پاییز را می توان یکی از بهترین فیلم های امینی دانست که تهرانی با بازی درخشانش سهم زیادی در پیروزیت فیلم دارد.

تهرانی در نقش میترا ایفاگر نقش مادری است که فرزندش را به خاطر تصادف از دست داده و حالا به لحاظ عاطفی و روحی دچار تلاطم شده و نمی خواهد این حادثه دردناک را قبول کند. بازی تهرانی در نقش میترا بر بار عاطفی و احساسی فیلم اضافه نموده است و نقش را بسیار باورپذیر نموده است.

هفت دقیقه تا پاییز ملودرام غم انگیزی است که بیشتر پیروزیتش را مرهون بازی هدیه تهرانی است. او همانند چهارشنبه سوری بازی تأثیرگذاری در فیلم دارد و تماشاگر را به خوبی با خود همراه می نماید.

ضعیف ترین فیلم های هدیه تهرانی

عادت نمی کنیم

کارگردان: ابراهیم ابراهیمیان

از ضعف های سینمای ایران، ساختن فیلم های متعدد از یک الگو و تکرار یک ژانر خاص است. پس از پیروزیت فیلم های اصغر فرهادی، کارگردان های جوان به دنبال ساختن فیلم هایی با حال و هوا و سبک فیلم های فرهادی بودند. در مقطعی از دهه نود فیلم هایی با سوژه خیانت در سینما زیاد ساخته شد و عادت نمی کنیم که با رسم الخط آدت نمی کنیم نوشته می گردد، یکی از آن ها بود.

فیلم در زمان اکران بسیار بر حضور هدیه تهرانی مانور داد، ولی حضور این بازیگر خیلی به دیده شدن و پیروزیت فیلم در اکران یاری نکرد. در سال های دهه نود، دیگر سکه تهرانی از رونق افتاد و حضورش مثل گذشته نتوانست مردم را به سینما بکشاند. بازی تهرانی چیزی به فیلم اضافه نکرد و تکراری از نقش های قبلی او بود. بازی هدیه تهرانی در این فیلم بسیار به مژده چهارشنبه سوری شباهت داشت و حتی از آن هم عقب تر بود.

با وجود مانور تبلیغاتی سازندگان فیلم بر حضور تهرانی، ولی بازی این بازیگر در آدت نمی کنیم دیده نشد. قرار بود حضور هدیه تهرانی بر بهتر دیده شدن فیلم یاری کند، ولی به یک نقطه ضعف در کارنامه بازیگر خودش تبدیل شد.

دوئت

کارگردان: نوید دانش

دوئت را باید یکی از ضعیف ترین فیلم های هدیه تهرانی دانست. این فیلم به لطف اکران آنلاین به تازگی در معرض تماشا نهاده شد و نتوانست در جذب و رضایت تماشاگرانش پیروز عمل کند. دوئت در ساخت و محتوا ضعف های بسیاری دارد و در این فیلم با یکی از ضعیف ترین بازی های هدیه تهرانی روبه رو هستیم.

سوژه فیلم بر پایه اتفاقات و خاطرات گذشته افراد بنا شده و می خواهد تأثیر یک رابطه در قدیم را در زندگی حال حاضر افراد جستجو کند. ضعف در داستان و شخصیت پردازی ها سبب شده تا دوئت حرف زیادی برای گفتن نداشته باشد و توی ذوق بزند. نقش هدیه تهرانی را در قالب همسر یک آهنگساز جوان باور پذیر نیست. تهرانی در این فیلم نقشی فرعی را بر عهده دارد، ولی برخلاف اولین فیلم هایش این نقش ها خیلی خوب از کار درنمی آید و مخاطب نمی تواند با او ارتباط برقرار کند. تهرانی در دوئت سردرگم و سرگردان است که بخش زیادی از آن به خاطر ضعف های فیلم در فیلم نامه و شخصیت پردازی است.

روزهای نارنجی

کارگردان: آرش لاهوتی

وقتی شما برای فیلمتان یک داستان قوی و جان دار نداشته باشید، حضور هیچ بازیگری نمی تواند آن فیلم را جذاب کند و حتی می تواند بازی بازیگرانش را هم تحت الشعاع قرار دهد. هدیه تهرانی در روزهای نارنجی نقش اصلی را برعهده دارد ولی بازی او در این فیلم چنگی به دل نمی زند. بازی تهرانی در روزهای نارنجی عمق ندارد و تماشاگر نمی تواند با او به عنوان شخصیت اصلی ارتباط برقرار کند.

تهرانی در نقش آبان، می خواهد در دنیای مردان، یک قهرمان باشد، ولی تماشاگر نمی تواند با این شخصیت همذات پنداری کند و همراه گردد. حتی دغدغه های آبان در مواجهه با شوهر و معشوقه قدیمی اش هم باور نمی گردد. آنچه از تهرانی در روزهای نارنجی می بینیم، رفتن و آمدن های بی هدف با چاشنی دعوا و رقابت است که نمی تواند برای مخاطب جذاب باشد.

• نقد فیلم روزهای نارنجی؛ چطور با ستاره ها فیلم بی خاصیت بسازید

تهرانی در سال های اخیر، چوب کار کردن با کارگردان های جوان را خورده است. سه فیلم ضعیف او در این سال ها، محصول کار کردن او با جوان هاست. شاید این جوان ها به دنبال استفاده از تجربه بازیگری تهرانی بوده اند ولی ضعف های متعدد فیلم نامه هایشان، بازی بازیگری چون تهرانی را زیر سؤال برده است. این کارگردان های جوان، در خلق داستانی جذاب و شخصیت پردازی های درست ناکام مانده اند. کار کردن با این جوان ها آورده خاصی برای هدیه تهرانی نداشته و به نقطه ضعف کارنامه بازیگری او هم تبدیل شده است.

• 10 فیلم شهاب حسینی که حتما باید ببینید