روایتی تلخ از سیل 68 سال قبل در امامزاده داوود (ع)
به گزارش تور استانبول، دفعه پیش که در روستای امامزاده داوود (ع) سیل آمد 68 سال پیش بود؛ سال 1333 شمسی که مردم به سختی و با اسب و قاطر خودشان را به امامزاده می رساندند. آن موقع وضع چگونه بود؟ شاهدان عینی از حادثه سیل آن سال روایت کرده اند برای تاریخ.
به گزارش فارس، از اوایل تیرماه سال 1333 شمسی بارندگی شدید در شمال غرب تهران آغاز شده بود و در مناطقی نیز سیل جاری شده بود و 5 مرداد پس از بارندگی شدید و طغیان آبراهه ها سیل به روستای امامزاده داوود (ع) رسید و خسارات و تلفات به بار آورد.
عجیب و تأسف بار اینکه در آن سال ها از عملیات امداد و نجات برای سیل زدگان خبری نبود و اصلا حتی معلوم نشد چند نفر در این حادثه کشته شده اند؛ فقط بعد ها بنا به تخمین ها اعلام شد در مجموعه سیل های شمال غرب تهران در تابستان آن سال بیش از 2 هزار نفر کشته شده اند.
شرح ماجرای آن حادثه از زبان خادم حرم امامزاده داوود (ع) در روز سیل چنین است: قبل از اینکه در روستای امامزاده داود (ع) سیل بیاید در روستای فرحزاد سیل آمد. بعد از سیل در فرحزاد حدود 30 تا 40 روز مداوم باران می بارید. در روز 5 مردادماه آب از زمین و آسمان می جوشید. قیامتی به پا شده بود. از کوه ها و از رود ها همه آب بود که موج می زد. این سیل در عرض یک ساعت کل روستا را شست و تعداد زیادی را آب برد. ما حدود 60 روز دنبال جنازه ها می گشتیم و آن زمان که پزشکی قانونی نبود هر جنازه ای را که پیدا می کردیم در همان حاشیه رودخانه دفن می کردیم. آن قدر جنازه ها زیاد بودند و زیر آوار سیل مدفون شده بودند که بوی بسیار بدی در روستا پیچیده بود. اما قبر حضرت امامزاده داود (ع) هیچ آسیبی ندیده بود.
این هم روایتی دیگر از قول یکی از ساکنان آن روز های روستای امامزاده داوود (ع): در گذشته زائران ظروف مسی و مجمعه های بزرگ را نذر امامزاده می کردند و در زیر درخت بزرگی که در صحن شمالی حضرت قرار داشت نام واقف را روی آن ها حکاکی می کردند... ما شب قبل از سیل از روستا رفتیم و فردای آن روز وقتی به روستا برگشتیم، دیدیم که چیزی در روستا نمانده... پدران مان جنازه ها را در حاشیه رودخانه دفن می کردند. یکی از مجمعه های بزرگ مسی روی مدفن امامزاده افتاده بود و از قبر حضرت مراقبت کرده بود و همین امر موجب شده بود تا آب به قبر حضرت نرسد.
منبع: فرارو