شاد؛ شبکه ای در تعارض با قانون اساسی ، از کلاس های تلویزیونی بی کیفیت تا پیغام رسانی که قانون را نقض نموده است - تور استانبول

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرنگاران-سیده زهرا حسینی؛ خانه از پای بست ویران است؛ این حکایت این روز های کرونایی وزارت عریض و طویل آموزش و پرورش است که انگار ویروس کرونای بی تدبیری، بی برنامگی، عجله و عدم مدیریت صحیح را به جان تحصیل دانش آموزان کشور انداخته است.

تراژدی در عدالت آموزشی آنجا خودش را نشان می دهد که سال ها به مسئولین نهاد آموزشی کشور پیشنهاد شد که بنای آموزش الکترونیک و مجازی را پی ریزی نمایند و به سمت این شیوه آموزشی بروند، اما درست در زمانی که اغلب کشور ها در مدارس با استفاده از لپ تاپ، تبلت و یا برگزاری کلاس های مجازی به آموزش و تعلیم دانش آموزان خود می پرداختند، استفاده از ابزار الکترونیک در مدارس ایران بدون توجه به کارآیی آن ها ممنوع بود، هیچکس به حرف کارشناسان و متخصصان آموزشی برای استفاده صحیح و مناسب از این ابزار در مدارس توجه نمی کرد و وزارت آموزش و پرورش ایران درگیر رای اعتماد و برگزاری مراسم تودیع و معارفه وزیر خود بود برای چندمین بار بود.

تراژدی عدالت آموزشی آنجا روی نشان می دهد که کرونا در ایران شیوع پیدا کرد و به دستور ستاد ملی مقابله با کرونا تمام مدارس جهت پیشگیری از انتقال این ویروس تعطیل شد، مدارسی که تا چند هفته قبل از شیوع کرونا به دلیل آلودگی هوا تعطیل شده بودند و حالا صفحات زیادی از کتاب های درسی ناخوانده مانده اند و دانش آموزان این سال تحصیلی 99-98 را در بی کیفیت ترین حالت ممکن می گذرانند؛ از همان روز های ابتدای شیوع کرونا و برگزاری کلاس های تلویزیونی که در پایین ترین سطح کیفی قرار داشت و دانش آموز هیچ بهره علمی از این کلاس ها نمی برد تا حالا و این اپلیکیشن شاد؛ پیغام رسانی که نام شاد با این میزان از دردسر و سختی برای ثبت نام، ورود و ابزار های ناقص، قواره تن اش نمی گردد.

البته مسائل این پیغام رسان صرفا به ایرادات فنی ختم نمی گردد بلکه نحوه ارائه آن و همچنین عدم توجه به تمام جامعه دانش آموزی، تناقض های قانونی و ایرادات زیادی را برای این طرح ایجاد نموده است و حالا در چند بخش به بیان تعارض قانونی و ایرادات آن اشاره می کنیم.

اول: تعارض قانونی

در بحث تعارض قانونی آن باید گفت که اصل 30 قانون اساسی می گوید: دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا انتها دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی بطور رایگان گسترش دهد.

بر اساس این اصل قانون اساسی، دولت باید خدمات آموزشی را بصورت رایگان تا انتها دوره متوسطه در اختیار مردم قرار دهد، اما حالا وزارت آموزش و پرورش دستور داده تا تمام خدمات تحصیلی و آموزشی دانش آموزان از پایه تا متوسطه تنها در اپلیکیشن شاد صورت بگیرد و تمام کلاس های درسی نیز در همین پیغام رسان برگزار گردد. حالا خانواده ها و معلمان باید تلفن همراه هوشمند داشته باشند و این یعنی احتیاج به پرداخت هزینه از سمت بخشی از جامعه برای تهیه تلفن هوشمند که تا به امروز به دلیل عدم توانایی اقتصادی اقدام به خرید ننموده بودند.

حال سوال اینجاست که مردم مناطق محروم و همچنین خانواده های با توان کم اقتصادی که امکان خرید تلفن همراه هوشمند را ندارند، چه باید بنمایند؟ آیا دانش آموزان در این خانواده ها و این مناطق بخاطر عدم توانایی اقتصادی و کمبود امکانات باید از تحصیل جا بمانند؟

نکته مهمی که مغفول مانده این است: شورای نگهبان در سال 65 و در آنالیز متن اصل سی ام قانون اساسی خطاب به وزیر وقت آموزش و پرورش اعلام میدارد که: اصل 30 قانون اساسی و بعض اصول مشابه آن جهت سیاست کلی نظام را مشخص مینماید و مقصود این است که دولت امکاناتی را که در اختیار دارد در کل رشته هایی که در قانون اساسی پیشنهاد شده بطور متعادل طبق قانون توزیع نماید. بنابراین آموزش رایگان در حد امکان کلاً یا بعضاً باید فراهم گردد و در صورت عدم امکانات کلی دولت با رعایت اولویت ها مثل ترجیح مستضعفان و مستعدان بر دیگران اقدام مینماید.

به این معنی که آموزش و پرورش موظف است در صورت کافی نبودن امکانات برای ارائه تحصیل رایگان، ابتدا و در اولویت نخست خانواده های مستضعف را در نظر بگیرد، در صورتی که حالا این پیغام رسان بدون توجه به این قشر از جامعه به اجرا رسیده و مسئولین می گویند: در آینده برای خانواده ای محروم نیز آنالیز های لازم انجام خواهد.

با این حساب اجبار به استفاده از این پیغام رسان بدون توجه به بخش محروم جامعه و عدم مشخص تکلیف این موضوع، باعث می گردد که دانش آموزانی از تحصیل محروم شوند و این امر با اصل سی قانون اساسی در تعارض است.

نکته دیگری که وجود دارد این است که هر شماره تلفن در این اپلیکیشن فقط مختص یک نفر بوده و با یک شماره فقط یک حساب کاربری می توان ایجاد و پیکربندی کرد؛ این یعنی خانواده ای که چند دانش آموزان دارد باید به ازای هر کدام، یک سیم کارت نیز داشته باشد و حالا تصور کنید که خانواده ای سه دانش آموز و مادر و یا پدری معلم نیز داشته باشد. قطعا امکان تهیه این تعداد سیم کارت تلفن برای خانواده های محروم و مناطق محروم کار آسانی نیست و باید پرسید: تکلیف خانواده هایی که یک تلفن همراه دارند، اما دو دانش آموز مدرسه ای دارند و اولیا نیز خود معلم هستند، چیست؟ و چطور خود و فرزندش باید همزمان در کلاس خود حضور یابند؟

به نظر می رسد که وزارت آموزش و پرورش در ارائه این پیغام رسان عجله و بی دقتی کم نداشته است وگرنه پیش از ارائه این پیغام رسان باید چاره ای برای دانش آموزان خانواده های محروم و مناطق محروم اندیشیده می شد و حالا که این اپلیکیشن ارائه شده نباید در پاسخ به این سوال که برای برای دانش آموزان محروم/ مناطق محروم از امکانات لازم چه باید کرد؟ گفت: موضوع در دست آنالیز است و مراتب متعاقباً به اطلاع می رسد! چراکه قطعا آنالیز این بخش از جامعه باید پیش از اجرای این طرح و شبکه انجام می شد و حالا حتی اگر مراتبی درنظر گرفته شد باز هم عده ای از دانش آموزان بخاطر عدم برنامه ریزی صحیح از دیگر همسالان خود جا می مانند و آموزش به طور همزمان و برابر در تمام نقاط و میان همه خانواده ها ارائه نمی گردد.