دژاگه: ماگات گفت بروم سرم را به تیرک بکوبم، ممکن است به ولفسبورگ برگردم - تور استانبول

به گزارش خبرنگاران، سال 2009 اشکان دژاگه افتخاری عظیم مانند قهرمانی در بوندس لیگا را به همراه تیم ولفسبورگ جشن گرفت. او یکی از بازیکنان محبوب سرمربی وقت تیم فلیکس ماگات بود. حالا هافبک 34 ساله تیم ملی ایران در تراکتور تبریز به دنبال کسب افتخار است.

نشریه بیلد آلمان با دژاگه مصاحبه ای انجام داده است که در ادامه می خوانید:

تو در حال حاضر در لیگ قهرمانان آسیا با تیم تراکتور حضور داری. عظیمترین تفاوت میان این رقابت ها و سطح اول فوتبال اروپا چیست؟

اینجا برخی چیزها سخت تر است. برخی از تیم ها، مثلاً تیم های ازبکستانی فوتبال شان از نظر فنی قوی است، اما بسیاری از تیم ها در زمین بازی هجومی تر هستند. من در لیگ ایران هم چنین چیزی را تجربه نموده ام. برای من به شخصه بازی در اینجا سخت تر است.

چرا؟

من در بوندس لیگا برای هرتا و ولفسبورگ بازی نموده ام و در لیگ برتر انگلیس هم در تیم فولام حضور داشته ام. من کاپیتان تیم ملی ایران هم بوده ام. به همین دلیل بازیکنان تیم های رقیب برای روبه رو شدن با من باانگیزه تر می گردد و می خواهند خودی نشان دهند. در آلمان و انگلیس من فضا و زمان به مراتب بیشتری داشتم. اینجا همواره یک بازیکن مسئول کنترل من است. به نظرم مردم ایران حتی بیشتر از مردم اروپا دیوانه فوتبال هستند.

قراردادت با تراکتور تابستان سال جاری به خاتمه می رسد؟ آیا امکان دارد که به آلمان برگردی؟

بله البته. عالی می گردد اگر دوباره بتوانم برای یکی دیگر از تیم های حرفه ای آلمان بازی کنم. من از همه فرصت ها استقبال می کنم، اما دیگر مانند گذشته به خودم استرس وارد نمی کنم. واقعیت این است که من حتی در 34 سالگی هم هنوز روی فرم هستم.

آیا بابت موفقیت هایی که داشته ای خودت را مدیون فلیکس ماگات و دوران بازی ات در ولفسبورگ زیر نظر او (2007 تا 2009) می دانی؟

بله، همینطور است. من هر روز خدا را به خاطر اینکه در آن مقطع حساس از عمرم زیر نظر ماگات بازی کردم، شکر می کنم. زمانی که من با ولفسبورگ قرارداد بستم، کلاوس اوگنتالر هنوز سرمربی آن تیم بود. در طول تعطیلات تابستانی بود که فهمیدم قرار است ماگات سرمربی مان گردد. من او را می شناختم اما هرگز آنطور که باید با سبک کاری اش آشنا نبودم. به همین دلیل وقتی که تعدادی از دوستانم به من پیغام دادند و نوشتند: تبریک بابت سرمربی جدید، خوش بگذرد، منظورشان را درک نکردم. اما در همان روز اول تمریناتم، از او هشدار گرفتم، هشدارهایی بی رحمانه. تمرینات ماگات بسیار سخت بود. مثلاً او به ما می گفت در حالی که یک نفر را کول نموده ایم با یک پا از پله ها بالا برویم. یا یک حرکت را 100 بار انجام دهیم. با این حال نه تنها تمرینات سخت ماگات، بلکه ذهنیت او هم به بازی من فرم و جهت داد. بعد از قهرمانی مان ماگات تصمیم به جدایی گرفت و از ما خداحافظی کرد. ما بازیکنان یک به یک با او دست دادیم و برای او در شغل بعدی اش در شالکه آرزوی موفقیت کردیم. زمانی که نوبت من شد و حرف هایم را زدم، او به من گفت: بدو و دو سه بار سرت را به تیرک بکوب. من در ابتدا گیج شدم، چون متوجه منظورش نشدم. از او پرسیدم که منظورش چیست و او گفت: تو فوتبالیست عظیمی هستی و هر چیزی که ضروری است را داری، اما آخر سر باید روی مغزت کار کنی. باید بیشتر از این حواست را به فوتبال بدهی و با تمرکز بیشتری کار کنی. من هم تا به امروز به نصیحتش گوش نموده ام.

به یاد ماندنی ترین لحظه ای که در فصل قهرمانی ات با ولفسبورگ تجربه کردی چه زمانی بود؟

من تا سال ها بعد از قهرمانی مان متوجه دستاورد باورنکردنی مان نشدم. ما در آن فصل خیلی به خودمان اعتماد داشتیم. من مدام می دویدم و احساس خستگی نمی کردم. ولفسبورگ همواره در قلب من است و من می توانم تصور کنم که یک روزی در یک پستی به این تیم برگردم.

در حالی که ولفسبورگ در آستانه کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپاست، هرتا تیم دوران نوجوانی ات دارد سقوط می نماید. سقوط این تیم چقدر برایت ناراحت کننده است؟

هرتا نباید سقوط کند. برلین پایتخت است و باید دو تیم در بوندس لیگا داشته باشد. البته به عنوان یک هرتایی من از صعود یونیون برلین به بوندس لیگا خوشحالم و به آن افتخار می کنم. امیدوارم که فردی بوبیچ (مدیراجرایی جدید هرتابرلین) بتواند آرامش و نظم را به هرتا برگرداند.